Gąbczasta encefalopatia bydła BSE, OIE
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Czym jest BSE - informacje o chorobie.
1.1. BSE – informacje ogólne .
Gąbczasta encefalopatia bydła
(
B
ovine
S
pongiform
E
ncephalopathy –
BSE
) jest
przewlekłą, śmiertelną chorobą neurologiczną dorosłego bydła, w przebiegu której
dochodzi do nieodwracalnych zmian degeneracyjnych w obrębie struktur
mózgowych.
Choroba zaliczana jest do grupy pasażowalnych (przenośnych) gąbczastych
encefalopatii (
T
ransmissible
S
pongiform
E
ncephalopathy –
TSE
’s
). Określenie to
stosowane jest do wszystkich gąbczastych encefalopatii mogących występować u
różnych gatunków zwierząt jak np.: owce, kozy, jelenie, bydło, koty, norki.
Objawy BSE występują najczęściej w przedziale 4 – 6 lat, a drugi szczyt zachorowań
obserwowany jest w wieku od 7 lat.
Gąbczasta encefalopatia bydła uznawana jest za zoonozę odpowiedzialną za
występowanie u człowieka wariantu choroby Creutzfeldta – Jakoba (vCJD).
Większość potwierdzonych przypadków BSE na świecie miało miejsce na wyspach
brytyjskich, gdzie też zdiagnozowano najwięcej zachorowań na vCJD.
1.2. Choroba i jej przyczyny
Czynnik zakaźny to wg powszechnie uznawanych poglądów – zmienione
patologicznie „zakaźne” białko prionowe (PrP
Sc
) odpowiedzialne za wystąpienie
zmian struktury przestrzennej białek błon komórkowych neuronów mózgowia (PrP
C
).
Powstanie zmian konformacyjnych tych białek – przy braku reakcji zapalnej i
immulogicznej – prowadzi docelowo do degeneracji komórek nerwowych
ośrodkowego układu nerwowego, w długim 2 – 8 (10) letnim okresie inkubacji oraz
chronicznym – kilkumiesięcznym przebiegu, kończącym się zawsze zejściem
śmiertelnym zwierząt.
1.3. Obszarwystępowania
W mniejszym lub większym nasileniu występuje obecnie prawie w całej Europie.
1.4.
Podstawowe objawy
•
zaburzenia neurologiczne i/lub behawioralne – zmiany czucia i zmiany
w zachowaniu, takie jak lękliwość, nadpobudliwość, agresywność, nadmierna
reakcja na bodźce słuchowe i dotyk, drżenia mięśni uszu, głowy, zgrzytanie
zębami, nadmierne oblizywanie nozdrzy i tułowia;
•
nienaturalna postawa i zaburzenia ruchowe – niskie opuszczanie głowy,
napieranie na przeszkody, zaleganie, brak koordynacji ruchowej – zwłaszcza
kończyn tylnych i zadu manifestujące się szczególnie przy przyspieszonym
ruchu;
•
objawy ogólne takie jak spadek wydajności mlecznej, utrata masy ciała,
postępujące wyniszczenie pomimo zachowanego apetytu oraz ewentualnie
prowadzonego leczenia.
1.5. Rozprzestrzenianiesię
Za podstawową drogę transmisji BSE uznaje się karmienie bydła paszą z dodatkiem
mączek mięsno – kostnych zawierających czynnik zakaźny - białko prionowe. Pewne
znaczenie wydają się mieć tutaj także osobnicze (genetyczne) predyspozycje
zwierząt wrażliwych.
Natomiast inne drogi zakażenia (pozioma – horyzontalna, pionowa – wertykalna)
brane są pod uwagę wyłącznie na płaszczyźnie rozważań teoretycznych, jako że
dotychczas brak jest bezpośrednich dowodów potwierdzających ich rolę w transmisji
choroby.
1.6. Wrażliwość czynnika zakaźnego
Przeżywalność czynnika wywołującego choroby prionowe (w tym BSE) jest bardzo
duża i wiąże się to z opornością tego białka na proteolizę. Oraz standardowe
procedury inaktywacyjne. Przeżywalność białka PrP
Sc
w glebie określana jest w
latach.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]