Fra 248-Dywinacja Regresywna PL,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Dejavu- Sztuka Dywinacji Regresywnej
Sztuka dywinacji polega na rozwoju jednej z broni magicznych maga, jaką jest intuicja. Form
samej dywinacji jest wiele, poczynając od pierwotnej geomancji przez spirytyzm, tarot, aż po
wróżenie z fusów. Sam akt dywinacji można zdefiniować następująco:
Dywinacja to wszelka forma antycypacji zdarzeń polegająca na odniesieniu losowych przez
skojarzenie operacji dokonanych przez podmiot w symbolicznej reprezentacji świata zjawisk z
kontekstem samego podmiotu.
Symboliczna reprezentacja świata zjawisk to umowny system symboli, które odpowiadają
aspektom rzeczywistości. Symbole te ponadto w określonych relacjach tworzą pewien kontekst
odnoszący się do przeszłości, teraźniejszości oraz przyszłości samego podmiotu. Przykładami
takich symbolicznych reprezentacji świata mogą być karty tarota, runy, kamienie, kości etc.
etc.
Podmiot zorientowany w znaczeniach symboliki reprezentacji aspektów świata, winien oczyścić
się z myśli by pozbawić się wpływu umysłu świadomego na czas przebiegu operacji, następnie
nieosobowo symuluje „los” organizujący elementy układanki. Znaczy to mniej więcej tyle, że
podmiot początkowo wyraża w sobie intencje otrzymania informacji dotyczących:
-przyczyny aktualnego stanu rzeczy,
-natury aktualnego stanu rzeczy oraz
-konsekwencji (przyszłych zdarzeń).
Następnie osiąga on stan poszerzonej świadomości (trans) w którym dokonuje symulacji
zdarzeń losowych (np. rzuca kośćmi, runami; tasuje – losuje karty). Efekt symulacji zostaje
poddany interpretacji skojarzeniowej (pożądana informacja niejako pojawia się samoistnie w
umyśle).
Gdyby poddać sztukę dywinacji wnikliwej analizie i zapytać o mechanizm na jakim bazuje
zapewne nie uzyskalibyśmy jednoznacznej odpowiedzi. Same formy dywinacji mogą być
opisywane na gruncie każdego z paradygmatów magicznych, jednak ten relatywizm nie
pozwala na uchwycenie istoty samego zjawiska. Wszelkie formy dywinacji są oparte na
pośrednim uzyskiwaniu informacji, a wynika to z faktu braku doskonałej metody wglądu w
przyszłe zdarzenia. Doskonałość tej metody polegałaby na bezpośrednim wglądzie w
informacje. Najpopularniejszą formą „względnie bezpośredniego” wglądu jest „wizja”. Podczas
„podróży wizyjnych” świadomość ukierunkowana jest na odbiór interesujących ją informacji,
tak samo jak radio na odbiór częstotliwości pewnych fal. Ta względnie bezpośrednia sztuka
pozwala na dekodowanie informacji za pomocą kodu wizualno/ werbalnego- cała
przedstawiona nam alternatywa przyszłości za pomocą wizji jest ubrana w obrazy, słowa
często ze sobą pomieszane oraz pełne metafory. Wizja jest stanem specyficznie różniącym się
od snu, który ukierunkowany jest na ekspresje wewnętrznego stanu emocji, podświadomych
pragnień, motywów...
Zatem nasuwa się pytanie:
Jak osiągnąć bezpośredni, jasny wgląd w informacje, które potrzebujemy?
(w tym wypadku przyszłe zdarzenia)
Wgląd w informacje w sztuce dywinacji z powodzeniem możemy określić jako wgląd natury
czysto intuicyjnej. Intuicja jest zatem przejawem pojawienia się pewnej subtelnej treści w
obrębie naszej świadomości. Źródłem samej treści ma być rzekomo przyszłość. Oznacza to w
konsekwencji, iż treść owa nie jest pochodzenia zmysłowego.
Natura percepcji jest z góry ograniczona przez trójwymiarowy układ w którym umiejscowiony
jest podmiot. Postrzegamy długość, wysokość, szerokość i czas. Trzy pierwsze wymiary
implikują kategorie przestrzeni ograniczonej kategorią czasu. Samo pojęcie czasu we
współczesnej fizyce nie jest do końca jasne, występują liczne trudności związane z jego
definicją. Wielu spekuluje, iż coś takiego jak czas nie istnieje obiektywnie. Jednak jego
istnienie może mieć całkowicie odmienną naturę od tej jaka jawi się właściwością naszej
percepcji, czego efektem mogą być spekulacje przeczące realności czasu jako wymiaru.
Informacja jest nieograniczona czasem i przestrzenią czyli właściwościami układu
trójwymiarowego, oprócz tego może swobodnie przenikać przestrzeń celem jej organizacji.
Widmem samego przenikania może być czas...
Zatem jeżeli wyobrazimy sobie, że układ trójwymiarowy realizuje i organizuje w sobie wyższy
układ informacyjny za pomocą energii stanowiącej nośnik informacji to w świetle tego sztuka
dywinacji polega na wglądzie w układ informacyjny. Nasz układ trójwymiarowy jest
nieprzewidywalny dla percepcji, która zaledwie może aktualizować pewne obrazy pochodzące
ze środowiska zewnętrznego. Zmysły wraz z pamięcią w miarę „upływającego czasu” (realizacji
układu informacyjnego) optymalizują strategie naszego działania gromadząc doświadczenie.
Tak, poprzez, analizę wspomnień (wynikającej z apercepcji) łatwiej nam przewidzieć w
pewnych okolicznościach różne wydarzenia. Jeżeli ktoś nas oszukał nie zaufamy mu po raz
drugi gdyż bazując na wspomnieniach będziemy mogli przewidywać, antycypować powtórzenie
się nieprzyjemnej dla nas sytuacji. Sądzimy, że właśnie w tym aspekcie naszego życia, z
którym każdy ma do czynienia na co dzień, kryje się prawdziwa istota dywinacji. Otóż od
doświadczenia zależne jest jak postrzegamy subiektywnie czas. Sposób organizacji
doświadczenia i sam fakt pamięci warunkuje naszej apercepcji przeszłość, jako coś względnie
poukładanego. Przyszłość wynika z ciągle zapamiętywanego doświadczenia- elementów
aktualizującego się świata w zasięgu percepcji. Tak, więc jeżeli nasza percepcja i apercepcja są
ograniczone, to interpretacja takiej kategorii jak „czas”, który wyraża zmianę, jest również
ograniczona do pojęć „przeszłości” oraz „przyszłości”, co więcej wydają się być śmiesznym
podziałem. Ujmując zjawisko postrzegania czasu pod kątem wcześniej omówionego modelu,
jest to zmiana polegająca na aktualizacji, iteracji rzeczywistości trójwymiarowej przez układ
informacyjny, który z góry jest ustalony, zorganizowany.
Czasami da się odnieść wrażenie, że coś co aktualnie doświadczamy już się stało. Wrażenie to
dobitnie nas informuje o tym, że dana sytuacja miała już miejsce. Psychologia poznawcza
tłumaczy to przez zjawisko asocjacji, chodzi poniekąd o to, że to spostrzeżenie jest
spowodowane faktem, iż doświadczana sytuacja cechuje się właściwościami podobnymi do
sytuacji przeżytej np. rok temu. Fizycznie sytuacja „rok temu” nie jest pamiętana jednak
uświadamiane zostaje niejasne spostrzeżenie powtarzalności- nazywa się ono potocznie
„dejavu”.
Zatem znając zasadę na jakiej powstaje dejavu, można owo zjawisko wywoływać samemu-
poprzez wmawianie sobie „podobieństwa”, odczuwanego jako dejavu. Dejavu powiązane jest
ściśle ze strategiami antycypacji bazującej na doświadczeniu o której mowa była wcześniej.
Takie permanentne wywoływanie w sobie dejavu prowadzi do ujednolicania przeszłości z
przyszłością. Pozwolimy to wytłumaczyć na poniższym przykładzie:
Sytuacja zewnętrzna: (przyszłość)
Spotykam się z koleżanką, która opowiada mi o tym, że jest zaręczona.
Sytuacja wewnętrzna: (organizowanie przeszłości na bazie przyszłości)
Wmawiam sobie, że już to od niej słyszałem, że wszystko to widziałem, przeżyłem.
[przy czym wskazane jest aby zaangażować do tego wyobraźnie i starać przekonać siebie na
wszelkie sposoby o prawdziwości dejavu]
Informacja przekształcona na wejściu w sposób przedstawiony powyżej, nie może zostać
zaklasyfikowana jako „nowa”, czyli jako zmiana w czasie, a to w konsekwencji prowadzi do
„wrażenia dejavu” czyli połączenia percepcji z apercepcją. Owo połączenie polega na
poszerzeniu świadomości i zjednoczeniu dwóch przeciwstawnych właściwości poznawczych
celem zniesienia ograniczeń jakimi są przyszłości i przeszłości. Jest to stan umysłu korelujący
ze stanem umysłu dostępującego wglądu w układ informacyjny. Zatem jest to swego rodzaju
sposób przetwarzania informacji jeszcze nie zaktualizowanych w naszym układzie. Tym samym
stanowi to jedyny sposób bezpośredniej dywinacji. Cała operacja odpowiada „symulacji
przypadkowości” ale o charakterze regresywnym.
Sztuka dywinacji regresywnej polega na symulacji odczucia dejavu wraz z aktualizacją
doświadczenia określonego charakteru, celem połączenia percepcji i apercepcji co
równoznaczne jest z osiągnięciem poszerzonego stanu świadomości umożliwiającego wgląd w
układ informacyjny. Sztuka dywinacji regresywnej dejavu prowadzi w konsekwencji
paradoksalnego zjawiska jakie określiłem mianem „PAMIĘTANIA PRZYSZŁOŚCI”.
[Reinterpretacja nowego doświadczenia jako stare powoduje informacyjne sprzężenie zwrotne
polegające na przejawianiu się treści realnie „nowych” jako stare pod postacią wiedzy, a także
konkretnych wspomnienia. Zjawisko to nazwałem „pamiętaniem przyszłości”]
Pogłębianie tej praktyki ćwiczy intuicje, która po niedługim czasie sama (bez symulacji) będzie
dawała o sobie znać. Będzie się to przejawiało pod postacią specyficznego rodzaju wspomnień
pochodzących z PRZYSZŁOŚCI, czyli pewnych nie zaktualizowanych struktur układu
informacyjnego. Oczywiście efekty praktyki dywinacji regresywnej zależne są od stopienia
intensywności i wtajemniczenia w przedstawioną praktykę.
Moje prywatne doświadczenia doprowadziły mnie do momentu w którym zaniechałem
pogłębiania rozpuszczenia przyszłości w przeszłości z powodów „higieny psychicznej”.
Przedstawiony powyżej sposób pozwalał mi „zobaczyć”, „wiedzieć” rzeczy jakie mają nastąpić
w zasięgu czasu sięgającego dwa tygodnie do przodu. oraz ze 100% skutecznością. Wszystkie
te informacje przejawiały się pod postacią „wspomnień z przyszłości”- ćwiczenie tej sztuki to
zgłębianie się w tajniki dywinacji bezpośredniej.
Frater Raziel 248
Droga Fali
[ Pobierz całość w formacie PDF ]